اصطلاح Call در بازارهای مالی به چه معناست؟
دوره مقدماتی جلسه آموزشی بیست و یکم
اصطلاح Call در بازارهای مالی به چه معناست؟
اصطلاح call، می‌تواند دو معنی داشته باشد. می‌تواند به قرارداد اختیاری اشاره کند که این حق (و نه الزام) را به مالک آن می‌دهد تا مقداری مشخص از یک دارایی پایه را، به‌قیمتی معین و در مدت زمانی مشخص شده خریداری کند.(call) همچنین می‌تواند به مزایده خرید
(Call Auction) نیز اشاره کند، زمانی که خریداران قیمت حداکثری قابل‌پذیرشی را برای خرید تنظیم می‌کنند، و فروشندگان نیز قیمت حداقلی رضایت‌بخشی را برای فروختن یک اوراق قرضه در یک مبادله تنظیم می‌کنند، همتاسازی خریداران و فروشندگان در این فرایند، موجب افزایش نقدینگی (liquidity) و کاهش نوسان در بازار می‌شود. گاهی از این مزایده به‌عنوان دستور خرید در بازار ( call market) یاد می‌شود.
نکات مهم اصطلاح Call در بازارهای مالی:
- اصطلاح اختیار خرید (call) می‌تواند به مزایده خرید و یا اختیار خرید اشاره کند.
- دستور مزایدهٔ خرید، یک روش معامله است که در بازارهای غیرنقدینه، برای تعیین قیمت اوراق قرضه استفاده می‌شود.
- دستور اختیار خرید (call option)، یک حق و نه یک الزام برای خریدار است، تا بتواند یک سند پایه را به‌قیمت اعمالِ تعیین‌شده در محدودهٔ زمانی مشخصی خریداری کند.
برای دیدن جلسه آموزشی قبلی لینک را دنبال نمایید.
برای دیدن جلسه آموزشی بعدی لینک را دنبال نمایید.
مبانی اصطلاح Call در بازارهای مالی
مزایدهٔ خرید (Call Auction) همچنین به‌عنوان دستور خرید (call market) نیز شناخته می‌شود. مزایدهٔ خرید، روشی معاملاتی برای مبادلهٔ اوراق قرضه است که در آن، قیمت‌ها براساس انجام معامله در بازهٔ زمانی معینی تعیین می‌شود. یک دستور خرید اختیاری (call option) محصول مشتقه‌ای به‌شمار می‌آید که در در بازارهای رسمی، و یا در بازارهای خارج از بورس (over-the-counter) مورد معامله قرار می‌گیرد. اصطلاح (call) همچنین توسط وام‌دهندگان، به‌هنگامی که درخواست بازپرداخت کامل پول پیش‌پرداختی را می‌کنند نیز استفاده می‌شود.
اختیار خرید (call option) اصطلاح Call در بازارهای مالی
در اختیارات خرید، سند پایه می‌تواند یک سهم، اوراق قرضه، یک ارز خارجی، کالا یا هر سند معامله‌شده دیگری باشد. مالک قرارداد خرید، این حق (و نه الزام) را دارد تا اسناد اوراق قرضه پایه تحت قیمت اعمالی تعیین‌شده، و در بازه زمانی مشخصی خریداری کند. فروشنده قرارداد اختیار در برخی مواقع نویسنده (Writer) نیز خطاب می‌شود. یک فروشنده قرارداد باید به مفاد قرارداد، در صورت اعمال شدن اختیار (option) عمل کرده و دارایی پایه را تحویل دهد.
وقتی که قیمت اعمال بر روی دستور (call) کمتر از قیمت بازار (market price) در موعد اعمال قرارداد باشد، دارنده اختیار می‌تواند از قرارداد اختیار خریدش برای خرید اسناد به‌قیمت اعمال که در حال حاضر کمتر از قیمت بازار می‌باشد، استفاده کند. اگر قیمت بازار کمتر از قیمت اعمال باشد، دستور بدون استفاده و فاقد ارزش، منقضی می‌شود. یک قرارداد اختیار خرید همچنین می‌تواند براساس حرکات بازار دارای ارزش حقیقی باشد و پیش از تاریخ سررسیدش فروخته شود.
اختیار فروش (put) درست برعکس اختیار خرید عمل می‌کند. مالک قرارداد فروش، این حق (و نه الزام) را دارد تا اسناد پایه خود را به قیمت اعمال معینی در بازه زمانی مشخصی بفروشد. معامله‌گران قراردادهای مشتقه، معمولاً قراردادهای اختیار خرید و فروش را برای کاهش، افزایش یا مدیریت میزان ریسکی که انجام می‌دهند ترکیب می‌کنند.
مزایده خرید (call auction) اصطلاح Call در بازارهای مالی
در یک مزایده خرید، بازار مربوطه، یک چارچوب زمانی مشخصی را برای یک معامله صحیح تنظیم می‌کند.
مزایده‌هایی که مبادله‌های کوچک‌تر و تعداد محدودی از سهام را پیشنهاد می‌دهند، یکی از متداول‌ترین انواع مزایده‌ها هستند. تمام اوراق، می‌توانند به‌صورت هم‌زمان برای معامله فروخته شده یا به‌صورت پی‌درپی معامله شوند. خریداران یک سهم، قیمت حداکثری قابل‌پذیرش خود، و فروشندگان نیز قیمت حداقلی قابل‌پذیرش خود را قید می‌کنند. تمام معامله‌گران متقاضی باید به‌صورت هم‌زمان در بازار حاضر باشند. به‌هنگام پایان بازه مزایده خرید، اوراق قرضه تا زمان دستور خرید بعدی غیرنقد خواهند بود. گاهی اوقات، هنگامی که دولت‌ها قصد فروش اسناد خزانه، اسناد دولتی و سهام را دارند، از مزایده‌های خرید بهره می‌برند.
مهم است که به یاد داشته باشید که دستورهای یک مزایده خرید، دستورهایی از پیش قیمت‌گذاری شده هستند، به این معنا که شرکت‌کنندگان پیشاپیش قیمتی را که مایل به پرداخت یا دریافت آن هستند را تعیین نموده‌اند. شرکت‌کنندگان یک مزایده نمی‌توانند محدودیتی برای مقدار سود و زیان خود قائل شوند. و این به آن دلیل است که دستورشان براساس قیمتی که به‌هنگام رسیدن به مزایده تعیین کردند برقرار است.
مثالی از اختیار خرید (call option) اصطلاح Call در بازارهای مالی
فرض کنید معامله‌گری یک قرارداد اختیار خرید را با هزینه کل 2 دلار برای سهام شرکت اپل (Apple) به‌قیمت اعمالی 100 دلار می‌خرد. قرارداد برای منقضی شدن تا یک ماه آینده تنظیم شده است. قرارداد اختیار خرید این حق (بدون هیچ الزامی) را به خریدار می‌دهد تا سهام شرکت اپل را که به‌هنگام اعطا شدن قرارداد اختیار، در حال معامله شدن به‌قیمت 120 دلار بود یک ماه بعد با قیمت 100 دلار بخرد. اگر یک ماه بعد سهام اپل در حال معامله شدن در قیمتی زیر 100 دلار باشد، این اختیار خرید بدون هیچ‌گونه ارزشی منقضی خواهد شد. ولی هر قیمتی بالای 100 دلار، این فرصت را به‌خریدار قرارداد می‌دهد تا سهام آن شرکت را به‌قیمتی ارزان‌تر از قیمت بازار خریداری نماید.
مثالی از مزایده خرید اصطلاح Call در بازارهای مالی
فرض کنید قیمت سهام شرکت ABC ، قرار است با مزایده خرید (call auction) تعیین شود و 3 خریدار برای این سهام وجود دارند. شخص X، شخص Y و شخص Z.
X، یک دستور خرید برای 10.000 عدد از سهام شرکت ABC به قیمت 10 دلار به ازای هر سهم را قرار داده است، در حالی که Y و Z هر کدام به‌ترتیب دستور خرید 5.000 و 2.500 سهم به‌قیمت‌های 8 و 12 دلار به‌ازای هر سهم را قرار داده‌اند. از آنجایی که X بیشترین تعداد سهم را در دستور خرید خود دارد، او برنده این مزایده شده و سهام به‌ازای 10 دلار برای هر سهم در بازار بورس به فروش خواهند رسید. Y و Z نیز قیمتی مشابه با X را می‌پردازند. پروسه مشابهی را نیز می‌توان برای در نظر گرفتن قیمت فروش سهام مورد استفاده قرار داد.