بیمه چرا

قرارداد اختیار معامله دیجیتالی (باینری آپشنز) چیست؟

دوره مقدماتی جلسه آموزشی نوزدهم

قرارداد اختیار معامله دیجیتالی (باینری آپشنز) چیست؟

قرارداد اختیار معامله دیجیتالی (باینری آپشنز)  نوعی از قرارداد های اختیار معامله می باشد که در صورت گذر قیمت از سطح از پیش تعیین شده و یا گذر قیمت از قیمت ورودی (Strike Price)، دارای میزان مشخصی پرداختی خواهد بود. در قرارداد های اختیار معامله دیجیتالی هزینه ای به عنوان هزینه کل (Premium) وجود دارد، که حداکثر میزان ضرر در این قرارداد اختیار معامله می باشد.

بر خلاف قرارداد های اختیار معامله سنتی، قرارداد های اختیار معامله دیجیتالی توانایی تبدیل شدن به سهام دارایی های پایه خود را ندارند. به جای آن، در صورت قرار گرفتن قیمت دارایی در بالا یا پایین قیمت ورودی (بسته به نوع قرارداد)،‌ میزان مبلغ ثابتی را تحت عنوان سود (Reward) پرداخت می کنند. قرارداد های اختیار معامله دیجیتالی را با نام های ( باینری آپشنز  Binary Options  یا « قرارداد های اختیار معامله همه چیز یا هیچ چیز)  All or nothing options  ) نیز می شناسند.

توضیحاتی در مورد قرارداد های اختیار معامله (Options)

قرارداد های اختیار معامله از مشتقات مالی محسوب می گردند. آن ها ارزش خود را از ارزش دارایی یا سهام پایه خود بدست می آورند. قرارداد های اختیار معامله سنتی به خریداران این اختیار – و نه الزام – را می دهد تا دارایی های پایه را با قیمتی از پیش تعیین شده و یا قیمت ورودی (Strike price)، در انتهای قرارداد خریداری نمایند.

قرارداد های اختیار معامله دارای هزینه کل (Premium) نیز می باشند. این هزینه در اصل، ارزشی است که خریدار این قرارداد تمایل به پرداخت آن دارد. رقم این هزینه کل می تواند در طی زمان دچار نوسان شده و یا از قراردادی اختیار معامله به اختیار معامله ای دیگر، بسته به ارزش سهام پایه؛ متفاوت باشد. همچنین عواملی مانند نزدیک بودن قرارداد اختیار معامله به تاریخ انقضای خود، قیمت ورودی و سطح تقاضا برای آن قرارداد اختیار معامله در بازار، همگی از عوامل تعیین کننده هزینه کل می باشند.

ارزش هزینه کل (Premium Value)  همچنین می تواند به ما بینشی بر ارزش گذاری سرمایه گذاران بازار بر روی هر قرارداد اختیار معامله و دارایی پایه آن در اختیار ما بگذارد. یک قرارداد اختیار معامله که ارزش بالاتری دارد طبعاً دارای هزینه کل بالاتری نسبت به یک قرارداد اختیار معامله می باشد که در نزدیکی تاریخ انقضای خود قرار دارد و انتظار سود دهی ای نیز از آن نمی رود. قرارداد های اختیار معامله برای بسیاری از اوراق بهادار (Securities) شامل سهام، ارز ها مانند یورو، و کالا هایی مانند نفت خام (Crude Oil)، ذرت (Corn) و گاز طبیعی (Natural Gas) وجود دارند.

نکات مهم:

• قرارداد اختیار معامله دیجیتالی نوعی از قراردادهای اختیار معامله می باشد که در صورت گذر قیمت از یک سطح از پیش تعیین شده و یا گذر قیمت از قیمت ورودی – قیمت خرید (Strike Price) – دارای میزان مشخصی از پرداختی خواهد بود.
• در قرارداد های اختیار معامله دیجیتالی هزینه ای تحت عنوان هزینه کل (Premium) وجود دارد، که حداکثر میزان ضرر در این قرارداد اختیار معامله می باشد.
• بر خلاف قرارداد های اختیار معامله سنتی، قرارداد های اختیار معامله دیجیتالی توانایی تبدیل شدن به سهام دارایی های پایه خود را ندارند.

برای دیدن جلسه آموزشی قبلی این لینک را دنبال نمایید.

برای دیدن جلسه آموزشی بعدی این لینک را دنبال نمایید.

 

بیشتر بدانیم...

ویژگی های منحصر به فرد قرارداد های اختیار معامله دیجیتالی (باینری آپشنز)

تفاوت قرارداد های اختیار معامله دیجیتالی با قرارداد های اختیار معامله سنتی، در عدم انتقال مالکیت سهام بعد از اعمال شدن قرارداد در تاریخ انقضا می باشد. به جای آن، قرارداد های اختیار معامله دیجیتالی رقمی ثابت را به سرمایه گذار در صورت بالاتر / پایین تر قرار گرفتن قیمت سهام پایه نسبت به قیمت ورودی (Strike Price) در تاریخ انقضای قرارداد (Expiration Date) پرداخت می نماید. ارزش این پرداخت ها در ابتدا مشخص شده و به مقدار حرکات قیمتی دارایی پایه بستگی نخواهد داشت.

اگر دارایی پایه بالاتر از ارزش ذاتی خود و به صورت in – the – money) ITM ) منقضی شود، (بدین معنی که قرارداد اختیار معامله سود ده می‌باشد)؛ میزان این سود به صورت خودکار به سرمایه گذار اختصاص خواهد یافت. اگر قراردادهای اختیار معامله به صورت

 Out – of – the – money منقضی گردند (سود ده نباشند)؛ حداکثر زیان سرمایه گذار محدود به هزینه کل پرداختی، بدون توجه به مقدار حرکات قیمت خواهد شد.

یک قرارداد اختیار معامله دیجیتال به مانند یک قمار یا شرط بندی بر روی قیمت دارایی های پایه می باشند. شرط بندی بر روی این که قیمت این دارایی در زمانی مشخص و تاریخی مشخص چقدر خواهد بود، و آیا این قیمت، بالاتر از قیمت ورودی خواهد بود و یا به سطحی پایین تر نزول خواهد کرد؟ اگر سرمایه گذاری بر این باور است که قیمت دارایی پایه به سطحی بالاتر از سطح کنونی (قیمت ورودی) خواهد رسید، می تواند یک قرارداد اختیار معامله دیجیتال را خریداری نماید. در حالت عکس، اگر سرمایه گذاری باور داشته باشد که قیمت دارایی در آینده به زیر قیمت ورودی خواهد رسید، قرارداد اختیار معامله خود را خواهد فروخت.

قوانین و مقررات قرارداد های اختیار معامله دیجیتالی

بر خلاف قرارداد های اختیار معامله عادی، فروش یک قرارداد اختیار معامله دیجیتال بدین معنی نیست که معامله گر در حال حاضر هزینه کل را دریافت می نماید (و یا به اصطلاح، Writing an option را انجام می دهد). و به عبارتی، فروشنده قرارداد اختیار معامله دیجیتالی در حال حاضر هیچ مبلغی را دریافت نخواهد کرد. در بیشتر مواقع، سرمایه گذارانی که قرارداد های اختیار معامله کلاسیک را می فروشند از آن ها به عنوان یک استراتژی درآمدی استفاده می کنند و امیدوارند که قرارداد اختیار معامله اجرا نشود تا آن ها بتوانند هزینه کلی که از خریدار دریافت کرده اند را نزد خود نگهدارند و بدین ترتیب کسب سود کرده باشند.

فروش یک قرارداد اختیار معامله دیجیتال به مانند خرید یک قرارداد اختیار معامله فروش (Put Option) می باشد. در این حالت سرمایه گذار انتظار دارد تا قیمت دارایی پایه در سطح قیمتی پایین تر از قیمت ورودی (قیمت خرید قرارداد اختیار معامله) در تاریخ انقضای قرارداد باشد. برخی از کارگزاران ارائه دهنده قرارداد های اختیار معامله دیجیتالی این قرارداد ها را به دو بخش قرارداد های خرید (Calls) و قرارداد های فروش (Puts) تقسیم بندی می کنند.

در حالی که دیگر کارگزاری ها تنها یک نوع قرارداد اختیار معامله دارند که معامله گران می توانند آن ها را – بسته به حرکت مورد انتظار قیمت ها در آینده – خرید و فروش کنند.

قرارداد های اختیار معامله خرید هنگامی خریداری می گردند که انتظار افزایش قیمت دارایی پایه وجود دارد. قرارداد های اختیار معامله فروش نیز هنگامی خریداری می گردند که انتظار افت قیمت دارایی های پایه وجود دارد.

ممکن است قرارداد های اختیار معامله دیجیتال شبیه به قرارداد های اختیار معامله استاندارد به نظر برسند، اما ممکن است این قرارداد ها در پلتفورم هایی کنترل نشده مبادله گردند؛ این خود باعث می شود که این قرارداد های دیجیتالی دارای ریسک کلاه برداری بالاتری نسبت به قرارداد های اختیار معامله استاندارد داشته باشند. سرمایه گذارانی که به معامله گری این نوع از قرارداد های اختیار معامله علاقمندند بایستی از پلتفورم های معاملاتی ای استفاده کنند که تأییدیه های کمیسیون بورس و ارواق بهادار (Securities and Exchange Commission – SEC) و کمیسیون معاملات آتی کالا (Commodity Futures Trading Commission – CFTC) را داشته باشند.

قراردادهای آتی چیست؟

NADEX  یک کارگزاری کنترل شده و دارای تأییدیه انجام معاملات قرارداد های اختیار معامله دیجیتال در ایالات متحده آمریکا می باشد. این پلتفورم معاملاتی قیمت ورودی و تاریخ منقضی شدن قرارداد های اختیار معامله انواع مختلفی از دارایی های پایه را فراهم می نماید. حداکثر پرداختی انجام شده برابر با  100 دلار می باشد. هزینه کل قرارداد نیز بستگی به قیمت ورودی (یا همان قیمت خرید) و قیمت دارایی پایه دارد. بنابراین، اگر هزینه کل یک قرارداد برابر با ۵۰ دلار باشد، حداکثر پرداختی انجام شده نیز برابر با 50 دلار خواهد بود زیرا سقف پرداختی تعیین شده در این پلتفورم، عدد ۱۰۰ دلار می باشد. اگر هزینه کل یک قرارداد دیگر برابر با 30 دلار باشد، پرداخت کل قابل انجام برای آن قرارداد رقم 70 دلار (100-30=70 $) خواهد بود.

معامله گران قراردادهای اختیار معامله را زمانی خریداری می نمایند که اعتقاد به قرارگیری قیمت دارایی پایه در سطحی بالاتر از قیمت خرید در تاریخ انقضای قرارداد را داشته باشند. به همین ترتیب زمانی تصمیم به فروش قرارداد اختیار معامله می گیرند که پیشبینی کنند که قیمت دارایی پایه در تاریخ انقضای قرارداد در سطحی پایین تر از سطح قیمت خرید قرار خواهد گرفت.

مزایا و معایب قرارداد های اختیار معامله دیجیتال

نقاط قوت:

1. قرارداد های اختیار معامله دیجیتال در صورت گذر قیمت دارایی پایه از آستانه ای که از پیش تعیین شده است ( و یا قیمت خرید) مبلغی را به صورت ثابت و بدون توجه به قیمت دارایی پایه یا میزان حرکت قیمتی این دارایی به خریدار قرارداد پرداخت می نماید.
2. حداکثر ضرر ممکن در قرارداد های اختیار معامله دیجیتال، به میزان هزینه کل پرداختی و یا هزینه پیش پرداخت (Upfront Fee) محدود شده است.
3. برخلاف قرارداد های اختیار معامله سنتی، در نوع دیجیتال آن ها شاهد واگذاری سهام دارایی های پایه به خریدار قرارداد نخواهیم بود.

نقاط ضعف:

1. سود قرارداد های اختیار معامله دیجیتال به مبلغ ثابت پرداختی شان محدود شده است.
2. قرارداد های اختیار معامله دیجیتال در صورت معامله شدن در پلتفورم های کنترل نشده و ریسکی می‌توانند خطرکلاهبرداری داشته باشند.
3. سرمایه گذاران افزایش های قیمتی پس از انقضای این قراردادها را از دست می‌دهند زیرا هیچ‌گونه دارایی پایه‌ای طی این قرارداد اختیار معامله دیجیتال به تملک آنها در نمی‌آید.

مثال های واقعی از یک قرارداد اختیار خرید در حالت صعودی

در نظر بگیرید که شاخص Standard and Poor’s 500 Index ) S&P 500 ) در تاریخ 2 ژوئن در سطح قیمتی 2795 دلاری معامله می گردد. سرمایه گذاری باور دارد که شاخص S&P 500 تا پیش از پایان زمان معاملاتی روز 4 ژوئن از سطح قیمتی 2800 دلاری عبور کرده و در بالای این سطح قیمتی معامله خواهد شد. این معامله گر تعداد 10 عدد از قرارداد های اختیار معامله شاخص S&P 500 را با قیمت ورودی 2800 دلار و برای کسب سود 40 دلاری به ازای هر قرارداد خریداری می نماید. ممکن است یکی از دو سناریوی زیر برای معامله گر ما رخ دهد:

سناریو اول: شاخص S&P 500 در پایان روز تعیین شده (4 ژوئن)، در سطح قیمتی بالاتر از 2800 دلار بسته شود. در این صورت معامله گر 100 دلار به ازای هر قرارداد دریافت می کند، که سودی برابر با 60 دلار به ازای هر سهم و سود کل 600 دلاری (60 × 10) خواهد بود.

سناریو دوم: این است که شاخص S&P 500 در تاریخ 4 ژوئن در سطحی زیر قیمت 2800 دلار بسته شود. در این صورت معامله گر هزینه کل پرداختی اش (40 دلار به ازای هر سهم و مجموعاً 400 دلار) را از دست می دهد.

مثال واقعی از یک قرارداد اختیار معامله دیجیتال در حالت نزولی

در نظر بگیرید که طلا در حال معامله در سطح قیمتی 1251 دلار می باشد، و یک سرمایه گذار باور دارد که قیمت طلا تا پایان روز به زیر 1250 دلار افت خواهد نمود. این سرمایه گذار قرارداد اختیار معامله دیجیتالی طلا را با تاریخ انقضای پایان روز می فروشد و در صورت اعمال شدن این شرایط، 65 دلار بدست می آورد. از آنجایی که قرارداد های اختیار معامله دیجیتالی، ارزش حداکثری 100 دلاری دارند؛‌ هزینه کل پرداخت شده در صورت ضرر برابر با 35 دلار خواهد بود. (35=65-100). در این حالت نیز با دو سناریوی زیر مواجه می شویم:

سناریو اول: قیمت طلا تا انتهای روز افت می کند و در سطح 1150 دلاری معامله می شود. در این حالت  سرمایه گذار ۶۵ دلار به ازای قرارداد بدست می آورد.

سناریو دوم: پیشبینی سرمایه گذار اشتباه از آب در می آید و قیمت طلا تا پایان روز به محدوده 1300 دلاری می رسد.. در این صورت، سرمایه گذار مبلغ 35 دلار ضرر می کند.

قرارداد اختیار معامله طلا چیست؟

مهم است بدانید که کارگزاری NADEX به معامله گران قرارداد های اختیار معامله دیجیتال اجازه خروج پیش از موعد از معامله را با دریافت سود کسب شده و یا متحمل شدن زیان می دهد. البته این مورد به محدوده معاملاتی دارایی پایه نیز بستگی دارد. هرچند، باید خریداران و فروشندگان در بازار حاضر باشند. به بیانی دیگر، نقدینگی – تمایل به خرید و فروش – در بازار وجود داشته باشد تا فرد بتواند از قرارداد های اختیار معامله دیجیتالی خود با موفقیت خارج شود.