شنبه 1 دی 1403

بیمه چرا


مدیریت دارایی چیست؟

دوره مقدماتی- جلسه آموزشی بیست و چهارم

مدیریت دارایی چیست؟

مدیریت دارایی به مدیریت کلیه یا بخشی از سبد مشتری که توسط یک مؤسسه خدمات مالی که می‌تواند یک بانک سرمایه‌گذاری یا یک شخص باشد، می‌گویند. مؤسسات، خدمات سرمایه‌گذاری خود را به همراه طیف گسترده‌ای از محصولات سنتی و گزینه‌های جایگزین آنها را به مشتری ارائه می‌دهند که ممکن است در دسترس سرمایه‌گذار متوسط نباشد.

درک و فهم  مدیریت دارایی چطور انجام می‌شود؟

مدیریت دارایی به‌معنای مدیریت سرمایه از طرف دیگران است. این روند در اصل دارای یک تعهد دوطرفه است – درک بهای دارایی‌های مشتری از یک طرف و از طرف دیگر، کاستن ریسک با گذشت زمان. برای این منظور یک حداقل سرمایه لازم است، به این معنی که این سرویس به‌طور کلی در دسترس افرادی با ارزش خالص سرمایهٔ بالا، اشخاص دولتی، شرکت‌ها و واسطه‌های مالی است.

نقش مدیر دارایی شامل تصمیم‌گیری در مورد این هست که چه سرمایه‌گذاری انجام و یا از آن اجتناب بشود که در نتیجه باعث رشد سبد مشتری شود. تحقیقات دقیق با استفاده از ابزارهای تحلیلی کلان و خرد انجام می‌شود. این تحقیقات شامل تجزیه‌وتحلیل آماری از روند حاکم بر بازار، مصاحبه با مقامات شرکت‌ها و هر چیز دیگری که می‌تواند در دستیابی به هدف اعلام‌شده که افزایش ارزش دارایی مشتری است کمک کند، می‌شود. معمولاً مشاور در مواردی از قبیل حقوق صاحبان سهام، درآمد ثابت، املاک و مستغلات، کالاها، سرمایه‌گذاری‌های جایگزین و صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، سرمایه‌گذاری خواهد کرد.

حساب‌هایی که توسط مؤسسات مالی نگهداری می‌شوند اغلب شامل امتیازاتی مربوط به نوشتن چک، کارت‌های اعتباری، کارت‌های نقدی، وام‌های وثیقه‌ای، جابه‌جایی خودکار مانده‌های نقدی به صندوق‌های سرمایه بین بانکی و خدمات کارگزاری می‌شوند.

هنگامی که اشخاص پول خود را سپرده می‌کنند، معمولاً آن پول در صندوق‌های سرمایه بین بانکی قرار می‌گیرد که بازدهی بیشتری را نسبت به حساب‌های پس‌انداز و جاری می‌دهد. دارندگان حساب می‌توانند بین (Federal Deposit Insurance Company-backed  ( FDIC  و صندوق‌های غیرارز FDIC را انتخاب کنند. از مزایای اضافه شده برای دارندگان حساب در یک مؤسسه مالی این است که، به کلیه نیازهای بانکی و سرمایه‌گذاری آنها در همان مؤسسه پاسخ داده خواهد شد پس نیازی به داشتن حساب‌های کارگزاری مختلف در بانک‌های متعدد نیست.

این نوع حساب‌ها ناشی از تصویب قانون Gramm-Leach-Bliley  در سال 1999 بود که جایگزین قانون Glass-Steagall شد. قانون Glass-Steagall در سال 1933 در دوران رکود بزرگ ایجاد شد و به مؤسسات مالی اجازه نمی‌داد که هم خدمات بانکی و هم امنیتی ارائه دهند.

نکات کلیدی:

برای دیدن جلسه آموزشی قبلی لینک را دنبال نمایید.

برای دیدن جلسه آموزشی بعدی لینک را دنبال نمایید.